ตอนยังไม่มีลูกไม่เคยรู้ว่าการเป็นแม่ต้องสตรองกันถึงขนาดนี้
ตอนลูกแบเบาะ เวลานอนคืออะไรเหรอ
วันไหนลูกน้อยน่ารักก็ป่วนจนเราปรี๊ดแตก แม่สายชิลล์เขาทำยังไงกันนะ ใจเย็น อ่อนโยน ลูกจ๋า…ฮึ่ย
ขอชีวิตส่วนตัวคืนมาได้มั้ย เอาใหม่ขอเวลาพักซัก 10 นาทีเหอะ
บางวันเหนื่อยม๊ากทั้งกายทั้งใจ ไม่อยากลุกขึ้นมาทำอะไรเลย อารมณ์เซ็ง เบื่อ เฉา
ร้องไห้ในห้องน้ำ ร้องไห้คนเดียวในรถก็เคย
ทั้งหมดนี้แม่ ๆ ผ่านกันมาแล้วใช่ไหมคะ
บางครั้งอดคิดไม่ได้นะคะว่าเราเป็นแม่ที่ดีพอหรือยัง
ขอบอกว่า “ช่างมันค่ะ”
หลังจากผ่านช่วงจิตตกนานาประการ ในท้ายที่สุดแล้วความสุขก็จะมาเยือนแม่ ๆ โดยไม่รู้ตัว
จะทำอะไรผิดบ้างถูกบ้าง เหนื่อย ท้อใจ แต่เราทุ่มเททำดีที่สุดแล้ว
สายตาของลูกที่มองมา ปวดหัวตัวร้อนหิวข้าวเจ็บนิดเจ็บหน่อยก็แม่ หรือเรียกหาเวลาแม่อยู่ห่างเค้านิดเดียว เข้าห้องน้ำก็มายืนร้องไห้อย่างกับแม่จะทะลุมิติจากห้องน้ำหายไปได้ สงสารก็สงสารขำก็ขำ แต่ก็อดตื้นตันไม่ได้
ความรู้สึกว่าเราเป็นที่รักของลูกคุ้มค่าทุกหยดน้ำตาทุกนาทีความห่วงใยความเอาใจใส่ของเรา
ไม่ต้องเสียเวลาตั้งคำถามแล้วเนอะว่าเป็นแม่ที่ดีพอหรือยัง
สำหรับลูกแล้ว “แม่ดีที่สุดในโลก” ค่ะ
Comments are closed.